YOLDA

Yola çıkmak kul olmaktır. Yola çıkmak mahlûk olmaktan kurtulmaktır. Arınmak durulmak için çıkılır yola. Yolcu yolun taşına, toprağına, sıcağına soğuğuna bakmaz. Bakarsa yoldan çıkar.

Yol, her şekilde menzile varır. Bazen yolcunun istediği menzile, bazen yolun gittiği menzile varır. Yol üstünde yürüyen insan mıdır, hayvan mıdır, bilmez. Yol yoldur. Yola talip olan ona teslim olmalıdır.

Yolculuk bir süreçtir. “Ben gidiyorum,” deyip ayağa kalkıp gidemezsin. O yolculuğa önce içinde çıkarsın.

Niyet edersin önce. Niyet, nereye gideceğine, nasıl gideceğine, menziline… Ancak bilemezsin o yol seni nereye götüre. Ya dünya içre, ya ahirete…

Yol hazırlığı lazımdır sonra. Yolcu olabilecek en hafif şekilde çıkmalıdır yola. Yol hazırlığı iyi değilse yola dayanmak zordur. Yanına fazla azık alırsan yük olur. Az alırsan eziyet…

Yolun kimi uzun kimi kısadır. Kimi düz kimi yokuştur. Kimi zevk verir kimi eziyet.

En uzun yol bu dünyada hayat yolculuğudur. Engellerle, imtihanlarla doludur. Yolcu niyetine göre,, ameline göre ya aşar engelleri, uçmağa varır. Ya takılır düşer yolda, yerden kalkamaz, ya düşer bir kuyuya, çıkamaz.

Bir delil gerektir yolcuya. Yolun kıvrımlarını engellerini bilen bir delil. Delile yapışmak yolu kolaylaştırır. Delile yapışan yoldan çıkmaz, kendinden uzaklaşmaz, niyetini bozmaz.

Yola niyet etmişiz biz. Delil edinmişiz Fahri Kâinatı. “Seyahat ya Resulallah” demişiz. Bilmeyiz düz yolda mıyız yolunda mı? Yaradan’a sığınırız ancak. Ondan dileriz menzili!